Dorosłe Dzieci Alkoholików - DDA
Termin Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) obejmuje osoby dorosłe wychowywane w rodzinach, w których problemem było nadużywanie alkoholu przez rodziców lub jednego z nich. Przebywając w rodzinie alkoholowej, nie miały prawdziwego dzieciństwa, gdyż musiały zbyt wcześnie dorosnąć. Jednak w życiu dorosłym, nadal wewnątrz pozostają dziećmi, pełnymi obaw, wypartych uczuć i nieadekwatnej
samooceny.
Osoby takie w dzieciństwie były zbyt zajęte walką o przetrwanie, natomiast w życiu dorosłym mają poczucie, że nigdy nie były dziećmi. DDA często były skazane na dorastanie w świecie, w którym musiały same brać za siebie odpowiedzialność, ponieważ rodzice nie spełniali prawidłowo swojej funkcji wychowawczej. Skutkuje to traumatycznym stresem i powoduje powstawanie różnych problemów, jak: nadpobudliwość, jąkanie, niewłaściwe zachowanie w szkole, trudności z nauką, wyrzucenie ze szkoły, ucieczki z domu, przedwczesna
ciąża czy kontakty z sądem dla nieletnich. Ze względu na różne doświadczenia z dzieciństwa i style zachowania się można podzielić DDA na kilka grup.
• pracoholicy – koncentrują się na pracy, której biorą na siebie ponad miarę, a życie uczuciowe odkładają na dalszy plan;
• defensywni – unikają bliskości innych osób, są introwertyczni, zamknięci w sobie, ale w głębi tęsknią za relacjami z innymi osobami;
• przytłoczeni uczuciami – doświadczają emocjonalnych burz, angażują się w życie innych;
• uzależnieni – od różnych używek;
• depresyjni – mają poczucie wewnętrznej pustki, odznaczają się niską samooceną i mogą przejawiać zachowania autodestrukcyjne;
• osoby z zaburzonym poczuciem tożsamości – są uzależnione od rodziny i nie mają poczucia własnej odrębności i wartości;
• przyjmujący tożsamość ofiary – stale czują się ignorowani, zdradzeni, osądzani, co pomaga im racjonalizować gniew wobec innych ludzi;
• przyjmujący tożsamość męczennika – poświęcają się dla innych kosztem samych siebie, cierpią w milczeniu;
• szlachetni ratownicy – są mocni i współczujący, ale nie dbają o siebie;
• poszukiwacze – poszukują odpowiedzi, zasad, wskazówek dla osiągnięcia szczęścia i sukcesu.
Syndrom DDA nie jest nowością XXI wieku, ale wciąż jest mało znany, zwłaszcza w świadomości społecznej, a dzieci wywodzące się z rodzin alkoholowych często nie rozumieją swojej „odmienności” lub mają o niej mylne przekonanie. Dlatego, opisując to zjawisko, trzeba odnieść się zarówno do sytuacji jego powstawania, czyli dzieciństwa w rodzinie alkoholowej, specyficznych cech, które mu towarzyszą, jak i do sposobów funkcjonowania w dorosłości.
Dorosłe dzieci alkoholików muszą domyślać się, jakie zachowanie jest normalne.
Dorosłe dzieci alkoholików mają trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca.
Dorosłe dzieci alkoholików kłamią, gdy równie łatwo byłoby powiedzieć prawdę.
Dorosłe dzieci alkoholików oceniają siebie bezlitośnie.
Dorosłym dzieciom alkoholików trudno się bawić i przeżywać radość.
Dorosłe dzieci alkoholików traktują siebie bardzo serio.
Dorosłym dzieciom alkoholików trudno nawiązywać bliskie kontakty.
Dorosłe dzieci alkoholików przesadnie reagują na zmiany, nad którymi nie mają kontroli.
Dorosłe dzieci alkoholików ustawicznie poszukują uznania i potwierdzenia.
Dorosłe dzieci alkoholików myślą, że różnią się od innych.
Dorosłe dzieci alkoholików są albo nadmiernie odpowiedzialne, albo nadmiernie nieodpowiedzialne.
Dorosłe dzieci alkoholików są lojalne do ostateczności, nawet w obliczu dowodów, że druga strona nie zasługuje na lojalność.
Dorosłe dzieci alkoholików są impulsywne. Mają tendencję poddawania się biegowi zdarzeń bez poważnego rozważenia innych alternatywnych zachowań czy możliwych konsekwencji. Ta impulsywność wiedzie do zagubienia, niechęci do siebie i utraty kontroli nad otoczeniem. Ponadto zużywają nadmierną ilość energii na „uprzątanie” tego bałaganu
NAJCZĘSTSZE PROBLEMY JAKIE ZGŁASZAJĄ PACJENCI DDA I DDD
Potrzebuje pomocy, ponieważ chciałbym naprawić relacje rodzinne.
Potrzebuje pomocy, bo miewam nastroje depresyjne.
Potrzebuje pomocy bo mam problemy ze zdrowiem i lekarz powiedział że to są choroby psychosomatyczne i wymagają terapii.
Chcę nauczyć się rozwiązywania swoich problemów życiowych.
Chcę pomocy ponieważ często czuję złość, i nie wiem jak sobie z tym radzić.
Pragnę lepszych związków, Potrzebuje pomocy, ponieważ czuję się samotny.
Chcę porozmawiać o tym, że ktoś mnie skrzywdził fizycznie.
Chcę porozmawiać o tym, że byłem wykorzystany seksualnie.
Chcę porozmawiać o tym, że w moim rodzinnym domu była przemoc.
Chcę popracować nad tym aby mieć więcej wiary w siebie.
Chcę pomocy, żeby odzyskać poczucie własnej wartości.
Potrzebuje pomocy bo czuję się zagubiony w życiu.
Potrzebuje pomocy bo czuję lęk i niepokój.
Potrzebuję pomocy żeby być lepszym rodzicem.
Chcę porozmawiać o mojej przeszłości.
Potrzebuje pomocy w ustanowieniu priorytetów i celów życiowych.
Mój partner jest uzależniony i nie radzę sobie z tym.
Możliwe że ja mam problem z uzależnieniem i chciałbym tym porozmawiać.