Zioło jest substancją niebezpieczną.
Używanie powoduje trudno odwracalne zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkujące: dysfunkcją w sferze emocjonalnej i w zachowaniu oraz niekorzystnymi zmianami w sferze poznawczej i osobowości.
Przekonanie o nieuzależniających właściwościach tej substancji bierze się z tego, że rzadko wywołuje ona poczucie głodu i zespoły abstynencyjne, czyli uzależnienie fizyczne. Używajacy zioła nie odczuwa przymusu zapalenia, ale ma ochotę zapalić aby się odpężyć i zrelaksować. Zioło mimo małego potencjału uzależniającego jest szkodliwe i szybko uzależnia psychicznie.
Bezpośrednie skutki przyjęcia zioła to rozluźnienie, przyjemność, euforia lub lęk, rozdrażnienie, zaburzenie koordynacji ruchowej, zawroty głowy, omamy, urojenia. Wrażenia są zależne są od dawki, częstości przyjmowania, długości przyjmowania i właściwości organizmu. Długotrwałymi skutkami przyjmowania jest przede wszystkim zespół amotywacyjny czyli zaburzenie w sferze woli. Objawia się utrudnieniem lub niemożnością podejmowania decyzji, brakiem działania szczególnie wyznaczania sobie celów i ich realizacji.
Zespół amotywacyjny od depresji odróżnia brak poczucia winy. Osoby z depresją cierpią z powodu utraty energii. Osoby zażywające zioło mają przekonanie o dobrym radzeniu sobie bez względu na stopień pogorszenia funkcjonowania życiowego. Część osób rozluźnia relacje z najbliższymi, przyjaciółmi. Charakterystyczne jest zawieranie jedynie płytkich emocjonalnie więzi z innymi osobami, osamotnienie, poczucie pustki i nudy. Skłonność do podejmowania decyzji ryzykownych, nieprzemyślanych skutkuje np. stratą finansową wskutek zawierania niekorzystnych transakcji czy kredytów ale także częstszym zakażeniem HIV (wśród palących marihuanę odsetek zakażeń jest większy niż w pozostałej populacji). Wraz z wydłużaniem okresu zażywania zioła wzrasta pogorszenie pamięci (krótkotrwałej i operacyjnej), pogorszenie zapamiętywania i zdolności uczenia się.
Inne problemy zdrowotne osób używających zioło.